ΒΑΣΙΛΙΚΗ Α. ΛΑΝΑΡΑ




Ένα ακόμη λαμπρό και χαρισματικό αστέρι της πόλης μας είναι η Βασιλική Α. Λανάρα. Πολλοί ίσως να μην την έχετε ακούσει, όσοι όμως είστε άνθρωποι της Νοσηλευτικής θα ξέρετε την για 20 χρόνια μεγάλη καθηγήτρια του τμήματος Νοσηλευτικής του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.
Γεννήθηκε το 1929 στο Αγρίνιο από πολύτεκνη οικογένεια.Αποφοίτησε από τη σχολή του Ευαγγελισμού το 1952. Συνέχισε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης και αποφοίτησε το 1965. Το 1966 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια των ΗΠΑ και πήρε τον τίτλο Master of Arts, το 1973 πήρε το Master of Education και το 1974 τον τίτλο Doctor of Education Degree, από το ίδιο πανεπιστήμιο.
Υπήρξε πρόεδρος του Εθνικού Συνδέσμου Νοσηλευτών Ελλάδας .
Υπήρξε μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του ΠΟΥ 1984-1992 , πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Νοσηλευτική Εκπαίδευση το 1990-1994, αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Εκπαίδευσης Επιστημόνων.
Η μεγαλύτερη όμως διάκριση και αναγνώριση ήταν η εκλογή ως μέλος της διοίκησης του Διεθνούς Συμβουλίου Νοσηλευτών (International Council of Nurses) 1997-2001.
Μα πάνω απ’ όλα, είχε το απόλυτο προνόμιο ενός ηγέτη, να ακούει τους άλλους. Αφουγκράζονταν τα προβλήματα και τα αντιμετώπιζε με ψυχραιμία, πρόγραμμα, εξυπνάδα, ευστροφία.
Η Β. Λανάρα υποστήριζε ότι «ο σκοπός του ήρωα και ο σκοπός του Νοσηλευτή συμπίπτουν». Στόχος του ήρωα είναι να υπερνικά ότι απειλεί και του νοσηλευτή είναι η υπερνίκηση των εμποδίων που απειλούν το νοσηλευτικό ιδεώδες.
Η δεοντολογία, το ήθος και οι ανθρωπιστικές αξίες είχαν πάντα τον πρωταρχικό ρόλο στη ζωή της. Η συγγραφική της δραστηριότητα, πλούσια σε Ελληνικούς και ξενόγλωσσους τίτλους, τα βιβλία και τα άρθρα εφοδιάζουν με νέες γνώσεις και δεξιότητες. Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψει κανείς την ψυχή, το μυαλό, το μεγαλείο αυτής της ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΣ. Αφήνω να μιλήσουν τα δικά της λόγια μέσα από το βιβλίο της «Ηρωισμός και Νοσηλευτική» :


«Η κοινωνία δεν μπορεί να επιζήσει μόνο με τον ηρωισμό, που επαινείται στην ιστορία. Η κοινωνία γαλουχείται κυρίως με τον αφανή ηρωισμό, ο οποίος δεν ελκύει τους ιστορικούς, ούτε διεγείρει τη φαντασία των ποιητών και των μεγάλων συγγραφέων, ούτε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ο μεγαλύτερος ηρωισμός είναι εκείνος για τον οποίο ελάχιστα μιλούν και ασκείται στις πλέον άγνωστες σφαίρες, στην καθημερινή μας ζωή».

Η τελευταία αυλαία για την κα Λανάρα έπεσε στις 22 Φεβρουαρίου 2009, έπειτα από 10ετή απουσία από τα δρώμενα λόγο ασθένειας.


4 σχόλια:

Χρύσα είπε...

Μπράβο Λένα για την εκτενή αναφορά σου.

Καλημέρα.

ΛΕΝΑ είπε...

γεια σου Χρύσα μου

και λιγα είναι αυτα που γράφω για την συγκεκριμένη γυναίκα. Το έργο της είναι πολύ μεγαλύτερο, αλλά σκέφτηκα να μην γίνω κουραστική, ετσι ανέφερα τα πιο σημαντικά.

zeidoron dtsoukas είπε...

Λένα καλησπέρα!Πολύ καλά κάνεις και παρουσιάζεις σπουδαίους ανθρώπους της πόλης μας,και η Βασιλική Λανάρα απ'όσα γράφεις υπήρξε πολύ σπουδαία.Είχα την τιμή να γνωρίσω την κυρία Ουρανία Λανάρα,γυμνασιάρχη στο Α' γυμνάσιο Θηλέων Αγρινίου σε παλιότερες δεκαετίες,επίσης μεγάλη Δασκάλα.Δεν ξέρω αν είχαν κάποια σχέση.

Τασολάμπρου Χρυσούλα είπε...

Λένα πέρνα από το blog να πάρεις ένα βραβείο!!!