Τα σχολεία ξέμειναν από παιδιά


Διάβαζα ένα άρθρο στην εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΙΤΩΛΩΝ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ» για τα μονοθέσια δημοτικά και νηπιαγωγεία που κλείνουν στον νομό Αιτωλοακαρνανίας, λόγω έλλειψης μαθητών.
Όπως φαίνεται από τα δημογραφικά στοιχεία του νομού, η ηλικιακή ομάδα 0-14 στις δυο τελευταίες απογραφές παρουσιάζει μείωση κατά 11.719 παιδιά. Ο δείκτης νεανικότητας παρουσιάζει μείωση κατά 4,45% και αυξάνεται ο δείκτης γήρανσης. Τα άσχημο είναι ότι οι μεγάλες μειώσεις παρατηρούνται στα ορεινά χωριά και στις αγροτικές περιοχές. Αυτό σημαίνει ότι ο πληθυσμός μετακομίζει στις μεγάλες πόλεις τόσο για οικονομικούς λόγους, αλλά και για λόγους μη ικανοποίησης των άλλων αναγκών του όπως: εκπαίδευση, περίθαλψη κλπ.
Κάποτε κάποιοι μιλούσαν για αποκέντρωση, με σχέδια και υποσχέσεις για μια καλύτερη ζωή, αλλά μάλλον εννοούσαν την μετακόμιση από την Αθήνα στις πρωτεύουσες των νομών και όχι στα χωριά. Γιατί στα χωριά για να ζήσει κάποιος πρέπει να είναι ήρωας. Καλή είναι η φύση αλλά άνθρωποι είμαστε και αρρωσταίνουμε και τι να κάνει ένας αγροτικός γιατρός που πρέπει να τρέχει σε τρία και τέσσερα χωριά και που τώρα μαθαίνει την ιατρική;
Άντε αυτός ο ήρωας να κάνει και παιδιά και μάλιστα 2-3 όπως επιθυμεί το κράτος (φυσικά σε μαιευτήριο στην πόλη), πως θα τα μάθει γράμματα; Πού θα βρει χρήματα τώρα που οι καλλιέργειες σβήνουν η μια μετά την άλλη;
Όλα αυτά δεν είναι καινούργια, τα ξέρουμε όλοι και συμβαίνουν σε όλη την Ελλάδα, όχι μόνο στο νομό μας. Αυτοί λοιπόν οι πολιτικάντηδες που παίρνουν κάθε φορά τους δρόμους (συνήθως πάντα οι ίδιοι) κάνοντας την προεκλογική τους εκστρατεία, αυτοί που φτιάχνουν τις εθνικές οδούς και φέρνουν τρένα στην πόλη μας(;) γιατί δεν αρχίζουν από αυτά τα «απλά» αλλά σημαντικά για να αλλάξουν την μοίρα του τόπου μας;