Ομιλία με την ευκαιρία της εορτής των τριών Ιεραρχών

Αύριο Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009 και ώρα 19.00 μ.μ., στο Παπαστράτειο Μέγαρο Αγρινίου με την ευκαιρία της εορτής των τριών Ιεραρχών θα πραγματοποιηθεί ομιλία με θέμα:

"Η Ελληνική Παιδεία μεταξύ αμνησίας και ιστορικής μνήμης"

Την ομιλία θα πραγματοποιήσουν το 1ο Γραφείο Β/θμιας Εκπαίδευσης Νομού Αιτωλοακαρνανίας και το παράρτημα της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων, υπό την αιγίδα του Πνευματικού Κέντρου Δημου Αγρινιου.

Ένας αληθινός οπαδός του Παναιτωλικού!

Μετά από κάθε αγώνα του Παναιτωλικού ένας μεγάλος αριθμός Αγρινιωτών
κάθεται μπροστά στην οθόνη και περιμένει με αγωνία. Όχι όχι την τηλεόραση ,
την οθόνη του υπολογιστή εννοώ.

Και θα μου πείτε
τι περιμένει;
Μα τον Λευτέρη να ανεβάσει τα video και τις φωτογραφίες από το ματς.

Και
ποιος είναι ο Λευτέρης;




Ο Λευτέρης λοιπόν είναι ο μεγαλύτερος οπαδός του Παναιτωλικού. Τον ακολουθεί παντού, όπου και να δίνει αγώνες. Ήταν μαζί του στην Κρήτη, στη Ρόδο, στην Μυτιλήνη, στη Θέρμη, κλπ. Ακόμα και στην Κατερίνη με εκείνη την βροχή που ανέβαλε τον αγώνα, αυτός ήταν εκεί και την άλλη μέρα ακόμα και όταν όλοι οι άλλοι είχαν φύγει.

Θα μου πείτε ε, και;; ο κάθε Αγρινιώτης μπορεί να το κάνει. Το σπουδαίο όμως είναι ότι ο Λευτέρης ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΙΝΙΩΤΗΣ!!!!!!! Η γυναίκα του είναι από την πόλη και έτσι γνώρισε την ομάδα και την αγάπησε.

Πολλοί από σας τον ξέρετε, τον έχετε δει στο γήπεδο, στο παν καφέ ή στους διάφορους συνδέσμους που ασχολούνται με την ομάδα.
Είναι φανατικός αλλά δεν δημιουργεί προβλήματα και φασαρίες, είναι ένας οικογενειάρχης που έχει το θάρρος να μιλά με τον πρόεδρο για τις αγωνίες του και τα όνειρά που κάνει για τον Παναιτωλικό.

Είναι ο άνθρωπος που σε κάθε αγώνα τρέχει με την βιντεοκάμερα και την φωτογραφική μηχανή να αποθανατίσει τις φάσεις του αγώνα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και την συνέντευξη του προπονητή.
Που έχει φτιάξει ένα blog μόνο για τον Παναιτωλικό ( http://www.panaitolikos.blogspot.com/ )


Και όλα αυτά αφιλοκερδώς, χωρίς να πάρει ούτε μια δεκάρα από κανέναν …..

Γι’ αυτό όλοι τον αγαπάμε και τον ευχαριστούμε που αγαπάει τόσο πολύ την ομάδα μας.

Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ για τον Λευτέρη και τις ευχές μας να συνεχίσει το ίδιο θερμά να στηρίζει την ομάδα.

Κώστας Χατζόπουλος


Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1868, στο σχολαρχείο του οποίου φοίτησε. ΄Ηταν το πρώτο παιδί από τα πέντε του έμπορα από το Βάλτο (Χαλκιόπουλο) Γιάννη Χατζόπουλου. Η μητέρα του, Θεοφανή Στάικου, ήταν μοναχοκόρη μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες του Αγρινίου. Οι γονείς της ζήτησαν από το γαμπρό τους να πάρουν κοντά τους και να μεγαλώσουν το πρώτο παιδί τους, τον Κώστα. Ο Χατζόπουλος παρακολούθησε το γυμνάσιο στο Μεσολόγγι και στη συνέχεια φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επέστρεψε ως δικηγόρος στο Αγρίνιο. Έχοντας λύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα, λόγω της μεγάλης κτηματικής περιουσίας, που κληρονόμησε από τους γονείς της μητέρας του, εγκατέλειψε το επάγγελμα πολύ σύντομα και αφιερώθηκε στη λογοτεχνία. Έτσι εγκαταστάθηκε και πάλι στην Αθήνα, όπου αναμίχθηκε ενεργά στην τότε πνευματική ζωή. Το 1897 πήρε μέρος ως έφεδρος αξιωματικός του στρατούστον Ελληνοτουρκικό πόλεμο. Η εμπειρία του από την κατάσταση του ελληνικού στρατού ήταν απογοητευτική και αυτό, μαζί με την ιδεολογική στροφή του, συνετέλεσε στην τελική απόρριψη της Μεγάλης Ιδέας, γεγονός που εξέφρασε στο διήγημά του Αντάρτης (1907), το οποίο αναφέρεται ακριβώς στον πόλεμο αυτό.

Ο Κωστής Παλαμάς, ένας από τους θαυμαστές του, θυμούμενος τα κοινά μαθητικά τους χρόνια στο Μεσολόγγι, γράφει: "...Τον αγναντεύω όξω από το σπίτι μου μαθητούδι, έφηβο, να προχωρεί στο δρόμο, φροντισμένο, κομψοντυμένο, στα κατάλευκα. ΄Υστερα από χρόνια βρεθήκαμε ανταμωμένοι στην Αθήνα. Εγώ πρεσβύτερος, κάπως ακουσμένος με τους στίχους μου, σκόρπιους εδώ κι εκεί. Ο Χατζόπουλος ήταν ένα έξυπνο παιδί, ζωηρό, ανυπόταχτο, διαχυτικό ή συμμαζεμένο, μα αξιαγάπητο, που μου κίνησε την προσοχή, μου ξύπνησε τη συμπάθεια. Και στο τέλος το θαυμασμό".(Από τον πρόλογο του Τάκη Αδάμου στη δεύτερη έκδοση του ηθογραφίας του Χατζόπουλου "Ο πύργος του Ακροποτάμου". Αθήνα 1987).

Στη Νεοελληνική Λογοτεχνία ο Κώστας Χατζόπουλος εμφανίστηκε σε νεαρή ηλικία, το
1884, δημοσιεύοντας το ποίημά του "Έλα Ξανθή" στην εφημερίδα "Εβδομάς". Χρησιμοποιούσε συνήθως το φιλολογικό ψευδώνυμο Πέτρος Βασιλικός. Ήταν δημοτικιστής και στον αγώνα μεταξύ καθαρευουσιάνων και δημοτικιστών που μαινόταν την εποχή εκείνη, βοήθησε με την έκδοση του περιοδικού "Η Τέχνη", που εξέδωσε από το 1897 ως το 1899
.

Το
1900 ο Κώστας Χατζόπουλος αναχώρησε για τη Γερμανία. Σπούδασε στο Μόναχο, στη Δρέσδη και στη Λειψία και εντρύφησε στη φιλολογία και την ποίηση των βόρειων λαών, που επηρέασαν το έργο του. Εκεί παντρεύτηκε τη Φιλανδή σπουδάστρια Sanny Haggman. Εκεί ασπάστηκε και τον Μαρξισμό. Ήταν ο πρώτος μεταφραστής στα ελληνικά του
Κομμουνιστικού Μανιφέστου, των Μαρξ και Ένγκελς, που δημοσιεύτηκε στον "Εργάτη" του Βόλου το 1908. Επίσης, ίδρυσε στο Μόναχο τη "Σοσιαλιστική Δημοκρατική Ένωση". Τέλος, ίδρυσε στο Μόναχο και στο Βερολίνο "Αδελφάτα της Δημοτικής", όπου συγκεντρώνονταν Έλληνες και Γερμανοί διανοούμενοι που ενδιαφέρονταν για το ελληνικό γλωσσικό ζήτημα.
Το
1914, με την έκρηξη του Α' Παγκόσμιου Πόλεμου, επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε να δημοσιεύει τα διηγήματα και μυθιστορήματα που είχε γράψει κατά καιρούς στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Το 1917 εργάστηκε σε μια υπηρεσία λογοκρισίας. Το 1920, και ενώ ταξίδευε με καράβι προς την Ιταλία
, πέθανε εν πλω και θάφτηκε στο κοιμητήριο του Μπρίντεζι.
Η γενέτειρα πόλη του, το
Αγρίνιο
, σε ένδειξη τιμής έδωσε το όνομά του σε κεντρική πλατεία της πόλης.

Έργο
Το έργο που άφησε περιλαμβάνει:

Ποιητικές συλλογές: "Τραγούδια της ερημιάς" και "Ελεγεία και Ειδύλλια" (
1898), "Απλοί τρόποι" και "Βραδινοί θρύλοι" (1920)

Πεζογραφία: "Το φθινόπωρο" (
1917), "Αγάπη στο χωριό" (1910), "O πύργος του Aκροποτάμου" (1915), "Τάσω, Στο σκοτάδι και άλλα διηγήματα" (1916), "Aννιώ" και άλλα διηγήματα (μεταθανάτια έκδοση, 1923), "Υπεράνθρωπος" (1915
).

Κριτικό έργο: μελέτες για τους
Παλαμά, Κρυστάλλη, Καμπύση κα. και γενικότερες μελέτες για τον συμβολισμό ("Η ψυχολογία του συμβολισμού") και τον σοσιαλισμό ("Σοσιαλισμός και Τέχνη", "Σοσιαλισμός και γλώσσα"). Είναι αξιοσημείωτο ότι με αρκετές μελέτες επιχείρησε να ανατρέψει καθιερωμένες απόψεις ακόμα και για λογοτέχνες όπως οι Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και Κωστής Παλαμάς
, επισημαίνοντας αρνητικά στοιχεία του έργου τους.

Το μεταφραστικό του έργο στον τομέα του θεάτρου στόχευε στην καθιέρωση της δημοτικής, στην ανανέωση του θεατρικού ρεπερτορίου, στο οποίο κυριαρχούσαν κακής ποιότητας γαλλικά έργα και στην διεύρυνση των οριζόντων του θεατρικού κοινού.

Τι τρέχει στο Πλατυγιάλι;


Αντε παλι φίρμες γίναμε!

Όλοι με μας ασχολούνται!

Όπλα λέει σε αμερικάνικο πλοίο στο Πλατυγιάλι ετοιμάζονται για το Ισραήλ.

Α! και ένας αμερικανός αξιωματούχος είπε ότι θέλει να ναυλώσει καράβι να τα μεταφέρει.


Φωνάξτε του καλέ ένα ταξί να μην κουράζεται.


Εγώ πάλι γιατί έχω την εντύπωση ότι μας επεξεργάζονται και μάλιστα άγρια;;

Γιατί νομίζω ότι η δουλειά γίνεται κάπου αλλού και το Πλατυγιάλι είναι η στάχτυ στα μάτια;;

Μάλλον θα βλέπω πολύ τηλεόραση φαίνεται, καλά την είχα κόψει και είχα ησυχάσει.


Μάνα, αχ Μάνα


Άραγε τι βλέπει αυτή η μάνα εκεί που στέκει ολημερίς και οληνυχτίς και σκύβει το κεφάλι;

SOS Το πράσινο κινδυνεύει




Τα χρόνια που πήγαινα στο σχολείο από το μπαλκόνι του σπιτιού μου έβλεπα έναν καταπράσινο λόφο και στην κορυφή του ένα εκκλησάκι, την Αγία Παρασκευή. Μια πολύ ωραία εικόνα που έχω στο μυαλό μου συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Γιατί τώρα κάθε φορά που κοιτάζω βλέπω σπίτια, πολυκατοικίες και για να δω εκείνο το εκκλησάκι πρέπει να ψάξω πολύ.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Με το Λύκειο πηγαίναμε εκδρομή και για τρέξιμο στο άλσος του Αγίου Χριστοφόρου. Και αυτό όμως το έχουν παρατήσει στην τύχη του.
Για να κατέβουμε και πιο χαμηλά και ας δούμε το πάρκο. Αυτό το «στολίδι» της πόλης που μόνο στα χαρτιά και στις αναμνήσεις των μεγάλων έχει κάποια ομορφιά.

Αλήθεια τι γίνεται μ’αυτό;;

Ακούγονται διάφορα ότι θα το φτιάξει ο Δήμος, λέγονται πολλά για ένα παγοδρόμιο και άλλα τσιμεντοειδή.
Φίλοι μου, κάτοικοι της πόλης μην αφήσετε να το καταστρέψουν. Αν η δημοτική αρχή θέλει να κάνει κάτι ας το καθαρίσει και ας φυτέψει πιο πολύ πράσινο. Ας κάνει ξύλινες κατασκευές μέσα σε αυτό, όπως κιόσκια, παγκάκια, τραπεζάκια. Να βάλει κι άλλα παιχνίδια για τα παιδιά που να δένουν με το χώρο και να δίνουν την αίσθηση της περιπέτειας.
Το Αγρίνιο γίνεται μια πολύ μεγάλη πόλη και όλοι καμαρώνουμε γι’ αυτό χωρίς να συνειδητοποιούμε όμως την παγίδα που κρύβεται από πίσω.
Να μην θυσιάσουμε το οξυγόνο των παιδιών μας για χάρη της ανάπτυξης. ’Ήδη το κέντρο έχει γίνει πολυπληθές και πολύβουο, μπορεί όμως να σωθεί το πράσινο του πάρκου.
Ας μην γίνει το Αγρίνιο μια μικρή Αθήνα που για να πάρεις λίγο οξυγόνο πρέπει να έχεις φορητή μπουκάλα στο σπίτι!
Δυστυχώς αφήνουμε τα πάντα στα χέρια της μητέρας φύσης και περιμένουμε ως εκ θαύματος να διορθωθούν όλα.

Όχι δεν είναι σωστό πρέπει να βοηθήσουμε όλοι.

Για την Αγία Παρασκευή είναι αργά πια, ας σωθεί τουλάχιστον ο λόφος του Αγίου Χριστοφόρου. Ας μην γεμίσει κι αυτός τσιμέντο, αν και ήδη οι πολυκατοικίες έφτασαν μπροστά στην πόρτα του …………